Kamerkoor Sforzato houdt zijn volgende concert “Eesti laul” op zaterdag 10 juni om 15:30 in het Stadsklooster met medewerking van de dansgroep “Tuuletütred” (Dochters van de wind). Het concert wordt omlijst door dans, beelden, poëzie en film en gedirigeerd door Hester Steensma-Westra.
Eesti laul, Muziek op de wind van de Oostzee
‘Met haar ijle tonen en samenklanken voert de Estse muziek je mee naar noordelijke sferen.’
Kamerkoor Sforzato brengt jullie een festival van Estse muziek en cultuur in samenwerking met het Ests cultuurhuis. Estland was het toneel van veel strijd o.a. tussen de Duitsers en de Sovjets. In de rijke muzikale cultuur ontmoet je de ziel van de Esten. We brengen jullie een gevarieerd muzikaal programma omlijst door dans, gedichten en beelden uit Estland. We zingen een breed scala aan muziek, van verfijnde composities van beroemde componisten tot aan eenvoudige sfeervolle wiegeliederen, gezongen in het Ests, Latijn en Duits.
In Benedicamus domino en Laudate dominum van componist Sisasks draait alles om dynamiek en timing. De muziek is gebaseerd op een pentatonische tonenreeks uit Japan (Kumoi-Joshi). Ze kent pittige overgangen tussen hard en zacht. Timing is hier cruciaal; het koor moet de lege ruimtes opvullen met een interne puls. Ook de gesproken muziek van Ludus Verbalis * (Woordspel) heeft een pittige dynamiek.
Tormis heeft zich in zijn composities door de volksliederen laten inspireren, die met hun ijle tonen het oneindige Estse landschap weerspiegelen. Wij brengen jullie een cyclus van vier wiegeliederen, waarin je letterlijk kunt horen hoe de moeder haar kind in slaap wiegt. In de cyclus van stoere werkliederen hoor je hoe de boer de mest op het land verspreidt en hoe de was gedaan wordt.
Het geliefde ‘Muusika’ is een ode aan de muziek en wordt graag door koren uitgevoerd. In het lied, op tekst van Juhan Liiv, gaan we op zoek naar de allereerste harmonie. ‘Ergens moet zij te vinden zijn, het oorspronkelijke lied. Zit het in de ziel van de mens?’ De lange harmonieuze lijnen die tijdens het ‘või silmavees’ gezongen worden door de alten, tenoren en bassen, zijn te linken aan Pachelbel en zijn partimento (geïmproviseerde) bas.
We eindigen het concert met Mu Isamaa on minu harm, het lied dat lange tijd door de Sovjets verboden was. In 1988 werd het uitgevoerd als protest tegen de Sovjetautoriteiten, die met een militaire band de zang probeerden te overstemmen. De 150.000 zingende Esten wonnen van een militaire band en de ‘zingende revolutie’ was een feit. ‘Als je samen zingt, kun je nooit verslagen worden’.
